Shree Varah Avatar – (શ્રી વરાહ અવતાર )
Gujarati
પાદ્મકલ્પના આરંભે કમલાસનસ્થ બ્રહ્માને ભગવાને સૃષ્ટિની રચનાને આગળ વધારવાનું કાર્ય સોંપ્યું. વિકાસની ચિંતામાં વ્યગ્ર બ્રહ્મ। એકાગ્ર થયા અને શરીરના બે ભાગ થઈ ગયા. સ્ત્રી-પુરુષ શતરૂપા અને મનુ.
બ્રહ્માના સંકલ્પથી સ્વયં ઉત્પન્ન થયા હોવાથી તે સ્વયંભુ મનુ કહેવાયા. સ્ત્રી શતધા સર્વને આકર્ષિત કરતી હોવાથી શતરૂપા કહેવાણી..આ યુગલને સૃષ્ટિ રચના માટે સહાયરૂપ થવાની આજ્ઞા કરી ત્યારે મનુએ રહેવા માટેનું સ્થાન માગ્યું, કારણ કે પૃથ્વીને તો આદિ દૈત્ય હિરણ્યાક્ષ રસાતળમાં લઈ ગયો હતો. બ્રહ્માજીએ કોઈ પણ સ્થાન ન મળતા મનોમન ભગવાનની આર્તસ્વરે અતિ આજીજી કરી રસ્તો બતાવવા વિનંતિ કરી. કૃપાનિધિ ભગવાને તત્કાળ તેની પ્રાર્થના સાંભળીને ધ્યાનસ્થ બ્રહ્માજીને છીંક આવી ત્યારે તેમાંથી અંગુષ્ઠમાત્ર શ્વેત વરાહ રૂપે પ્રગટ થયા. આ કૌતુકને કોઈ સમજે ના સમજે તે પહેલા આ વરાહ હાથી જેવાં વિરાટ થઈ ગયા અને મેઘ જેવી ગર્જના કરી અને જોત જોતામાં સમુદ્રમાં પ્રવેશી ગયા.
આ અરસામાં દેવ-દાનવ તમામને પરાજીત કરી અહંકારના ઓડકાર ખાતો ખાતો હિરણ્યાક્ષ આવ્યો અને નારદજીને પૂછ્યું કયાંછે વિષ્ણુ? નારદજીએ નિર્ણય કરી પાણીમાં અંગુલિ નિર્દેશ કર્યો. હિરણ્યાક્ષ સમુદ્રમાં પ્રવેશ કરે છે ત્યાંતો ભગવાન શ્રીવરાહ બે દાંતો પર પૃથ્વી ઉઠાવી સામા મળ્યા. હિરણ્યાક્ષ ગર્જતો રહ્યો છતાં ભગવાને કંઈ સાંભળ્યા વગર ઉપર આવી પૃથ્વીને યથાસ્થાને સ્થાપિત કરીને પછી હિરણ્યાક્ષની ગર્જનાનો જવાબ યુદ્ધથી દીધો એટલું જ નહિ, પરાજીત કરીને મોક્ષ ગતિ પણ આપી.
આ ભગવાન વરાહ શ્વેત વરાહના રૂપમાં પ્રગટ થયા હતા તેથી જ આ કલ્પને શ્વેત વરાહ કલ્પ કહેવાય છે. પૃથ્વીના ઉદ્ધાર પછી પૃથ્વીએ ભગવાનની સાથે જે ગોષ્ઠી કરીતે વરાહ પુરાણમાં વિસ્તૃત રીતે વર્ણવી છે. આ ઉપરાંત વરાહ ચરિત્ર પણ વિવિધ ગ્રન્થોમાં આંશિક ભેદ સાથે વર્ણ વેલ છે. ટૂંકમાં વરાહ ભગવાનનો અવતાર પૃથ્વીના ઉદ્ધાર માટે થયો હતો.