Sadguru Shree Parmanand Swami – (સદ્ગુરુ શ્રી પરમાનંદ સ્વામી)
Gujarati
નિઃસ્વાર્થ અને નિર્દંભપણે જનકલ્યાણની ભાવનાથી મહાપુરૂષો સતત વિચરણ કરીને મુમુક્ષુ આત્માઓ પર દયા કરીને તેના આત્માનું શ્રેય ઈચ્છે છે. એવા શ્રેયાર્થી પરમાનંદ સ્વામી લખનૌ પાસેના કોઈ ગામના વૈરાગી હતા. પવિત્ર તીર્થો અને પ્રભુ પરાયણ મહાપુરૂષોના સેવા સમાગમથી મોક્ષની સિધ્ધિ મળે છે તેવું તેમને દૃઢ પણે જણાતું હતું. વળી રામાયણમાં કાગભુષુંડીની કથા વાંચેલી તેથી મનમાં નિશ્ચય કર્યો કે જ્યાં કાગ ભુષુંડી જેવા સંતો હોય ત્યાં જવું એમ વિચાર કરી તીર્થાટન કરવા નીકળ્યા. તે તીર્થમાં વિચરતા વિચરતા સૌરાષ્ટ્રમાં જેતપુર ગામે રામાનંદ સ્વામી સદાવ્રત આપતા હતા ત્યાં આવ્યા.
પરમાનંદ સ્વામીને કાનનો રોગ હતો કે રાત્રિ દિવસ ઘરેરાટ એવો અવાજ સંભળાયા કરતો તેથી નિદ્રા આવે નહિ. ક્યારેક આવે તો થોડી નિદ્રા આવે. એમ બાર વર્ષ સુધી નિદ્રા આવી ન હતી. પરંતુ સદાવ્રતનું અન્ન જમીને ઓટલાં ઉપર આડે પડખે થયા તુરંત કાનમાં સંભળાતા શબ્દનો અવાજ બંધ થઈ ગયો. અને સારી નિદ્રા આવી ગઈ. કાનમાં દુઃખાવો મટી ગયો. અને અતિ શાંતિ થઈ ગઈ. તેથી ઘણો સમય સૂઈ રહ્યા. તેમને રામાનંદ સ્વામીએ કહ્યુંકે સાધુરામ! જાગો ભજન કરો, શું સુઈ રહ્યા છો?
સંસારીકા ટુકડા નવ નવ આગળ દંત,
ભક્તિ કરે તો ઉગરો નહીં તો કાઢે અંત.
આ સાંભળીને તુરંત જાગી ગયા. પછી તેઓ રામાનંદ સ્વામીના પગમાં પડી ગયાને કહ્યું ‘આપના દર્શનથી મારો રોગ મટી ગયો અને શાંતિ થઈ ગઈ. પછી તેમણે રામાનંદ સ્વામીને કહ્યું કે મને સદુપદેશ આપો.’ મને દીક્ષાઆપી સાધુ કરો. ટયાર પછી રામાનંદ સ્વામીએ તેમને દીક્ષા આપી ‘‘પરમાનંદ સ્વામી’’નામ રાખ્યું.
રામાનંદ સ્વામી અંતર્ધાન થયા પછી શ્રીજી મહારાજને પ્રગટ ભગવાન જાણીને શ્રીહરિની આજ્ઞામાં વર્તનાર પરમાનંદ સ્વામીને શ્રીહરિએ ગઢપુર મંદિરના મહંત બનાવ્યા અને દાદાખાચર પાસે રૂપિયા મંગાવ્યા ને ખોબો ભરીને સ્વામીના હાથમાં આપ્યાને આશીર્વાદ આપ્યા કેલ્યો સ્વામી તમને ધન બંધન નહીં કરે. પછી સ્વામીએ દસ વર્ષ સુધી ગઢપુર મંદિરની મહંત તરીકે સેવા કરી.
શ્રીજી મહારાજ ધામમાં ગયા પછી સ્વામીને ચિત્ત ભ્રમ જેવું થઈ ગયું. તેથી મગજની અસ્થિરતા થઈ ગઈ.ગોપીનાથજી મહારાજની ઉત્તરી ગીરવે મુકીને કડીયાના પગાર ચુકવ્યા હતા. તેની જાણ ગોપાળાનંદ સ્વામીને થઈ તેથી તેમણે હિમરાજ શાહના પુત્ર પૂંજા શેઠને વરતાલ બોલાવીને ગઢપુરનો વહીવટ કરાવા ભલામણ કરી. પૂંજા શેઠે ગોપાળાનંદ સ્વામીની આજ્ઞા માથે ચઢાવીને ગઢપુર મંદિરનો દસ વર્ષ સુધી વહીવટ સંભાળ્યો.
ત્યાર બાદ સંવત્ ૧૯૦૯ ના શ્રાવણ વદ ૬ ની રાત્રીએ દેહ ત્યાગ કરી પરમાનંદ સ્વામી શ્રીહરિનાં ધામને પામીને મહારાજની મૂર્તિના સુખે સુખિયા થયા…