Bhaktraj Shree Laxmiram – (ભક્તરાજ શ્રી લક્ષ્મીરામ)
Gujarati
લક્ષ્મીરામ ગામ રોહિશાળાના વતની હતા. તેઓ બ્રાહ્મણ હતા. શ્રીજી મહારાજની ખૂબ જ અનન્ય નિષ્ઠા અને સમર્પિત ભાવે તેમની ભક્તિ કરતા. તેઓ દરિદ્ર હતા છતાં પણ દિલ દરિયા જેવું વિશાળ હતું.
ડભાણમાં યજ્ઞ શરૂ થયો.તેથી લક્ષ્મીરામ અને તેના મિત્ર આણંદજી વાણિયાએ યજ્ઞમાં દર્શન કરવા જવાનું નક્કી કર્યું. પરંતુ લક્ષ્મીરામ પાસે કોડીભાર નયો પણ ન હતો. તેથી તેઓ ગામના ભરવાડ હાજો ગમારો પાસે ગયાને કહ્યું કે મારે મહારાજનાં તથા ડભાણના યજ્ઞનાં દર્શન કરવા જવું છે, માટે મને કંઈક મદદ કરો.
ભરવાડે કહ્યુંઃ “મારી પાસે તો કંઈ પણ નથી પણ મારી ઘરવાળીના ચાંદીના બાર રૂપિયાના કડલા છે તે તમને આપું. પછી લક્ષ્મીરામે તે કડલા લઈ આણંદજીને ત્યાં ગીરવે મુકી સાત રૂપિયા લીધા. અને તે સાત રૂપિયાની મૂડી નિષ્કામ ભાવે શ્રીજી મહારાજના ચરણે સમર્પિત કરી દીધી. ત્યારે શ્રીજી મહારાજ તે રૂપિયા હાથમાં લઈ ઉછાળીને કહ્યુંઃ ‘‘આનિ ર્ગુણ દ્રવ્ય આવ્યું હોવાથી ડભાણનો યજ્ઞ પૂરો થઈ જશે.’’
લક્ષ્મીરામ તથા આણંદજી ડભાણમાં યજ્ઞ પૂરો થયા પછી પાછા પોતાને ગામ આવ્યાને લક્ષ્મીરામે ઘેર આવીને આણંદજીને ચાંદલો કર્યો એટલે આણંદજીએ તેને દક્ષિણા તરીકે એક રૂપિયો આપ્યો. લક્ષ્મી રામેએ એક રૂપિયાના મરચના બી લઈને હવેજ બનાવ્યો ને વેચ્યો. તેનો વેપાર કરતા કરતા તેની પાસે આઠ હજાર રૂપિયા ભેગા થયા. તેથી તેમણે ગોપીનાથજી મહારાજના મંદિરમાં સેવા માટે આપી દીધા. શ્રીજી મહારાજ અંતર્ધાન થયા પછી આજીવન ગોપીનાથજી મહારાજના મંદિરની સેવા કરી. જ્યાં સુધી ગોપીનાથજી મહારાજના મંદિરની ધજા લહેરાતી રહેશે ત્યાં સુધી લક્ષ્મીરામ જેવા મહાન ભક્તે સમર્પિત ભાવે કરેલી સેવાનો કીર્તિ ધ્વજ ગગનમાં ફરકતો રહેશે. પણ એમની સેવા, સમર્પણ જેવા સદ્ગુણો રૂપી સુરભિ સંજીવની રૂપે પણ સત્સંગ સમાજને ચેતના પ્રગટાવી પ્રેરણાનો પૂંજ પાથરતી રહેશે.
English
Lakshmiram village was a resident of Rohshhal. He was a Brahmin. Shreeji Maharaj’s very unique devotion and devotion to him at a dedicated price. Though he was poor, his heart was vast like a sea.
Yagna started in stagnation. So Lakshmiram and his friend Anandji Vaniya decided to go to the Yajna. But Laxmiram did not even have a code load. So he went to the shepherd of the village Hajo Gamarra and said that I have to go to see the yagna of Maharaj and the dashan, help me a bit.
Bharwade said: “I do not have anything, but my house-sized silver bars are worth staggering. Then Lakshmiram took that cloak and plundered Anand and took seven rupees. And he dedicates the capital of seven rupees to Shreeji Maharaj’s feet at the cost of destroying. When Shreeji Maharaj took the rupees with his hand, he said: “Aani’s sacrificial sacrifice will come to an end due to the absence of knowledge.”
Lakshmiram and Anandji came back to their village after the sacrifice was done and Lakshmiram came home and brought Anandji to Chandulal, and Anand gave him a rupee as a dakshina. Lakshmi Rama sells one rupee texture and sells it now. He had eight thousand rupees to collect from doing business. So he gave Gopinathji Maharaj’s service to the temple. After the disappearance of Shriji Maharaj, the life of Gopinathji served the temple of Shri Maharaj. As long as the temple of Gopinathji Maharaj is blown away, the glory of the service dedicated to a great devotee like Lakshmi Ram will remain in the gagan. But in the same way as Srishti Sanjivan, the virtues of their service and devotion, the satsangs will be able to give inspiration to the society.